سندروم گاز گرفتن لپ!
۱.داشتم عکسای گالری گوشیمو بالا پایین میکردم و اضافات و چرت و پرتا و اسکرین شاتا و ... رو حذف میکردم ک هم گالریم آبرومند بشه(درصورت باز شدن در انظار عمومی) هم گوشی بیچاره یذره نفس بکشه هم یوخده جا خالی شه یه اپیزود دیگه سریال دانلود کنم،چشمم خورد به عکس کارنامه کنکور پارسالم!هی نیگا میکردم درصدامو و تعجب میکردم،میگفتم اوووه ینی واااقعا من پارسال صنعتی رو سی و پننننننج درصد زدم؟؟!!!وااااقعا مالی رو سییییزده درصد زدم!پ چرا قبول نشدم؟باورم نمیشدا!من پارسال کوفت نخونده بودم انتظار داشتم دو تا درس حداقل منفی زده باشم :)
۲.این اسکرین شاتایی که از چتا میگیرم بعدا جونمو میگیره ها،ببین کی گفتم!کم من خودم به خودی خود آدم در گذشته سیر کننده ای ام،باز اینارم ارشیو میکنم ک هی ببینم غصه بخورم
۳.هفته پیش داشتم استیج میدیدم،به مناسبت نزدیکی ولنتاین هی سوالای عشق عاشقی میپرسیدن،اراشگر استیج از علیرضا پرسید عاشق شدی؟علیرضا خندید گف اخه این چه سوالیه اول صبحی،معلومه ک عاشق شدم!با این سن تا حالا عاشق نشده باشم که باید برم بمیرم!
و بعدش تعریف کرد ک چندین بار عاشق شده و چندین بار شکست خورده و حتا اولین بار عاشق دختر همسایشون شده و نامه ی موشکی مینداخته از پنجره براش!
و بعد اون جمله ی طلاییش رو گفت،گفت من فک میکنم هر دختر و پسری برا اینکه توی سن اصلی ازدواج بتونه تصمیم عاقلانه ای بگیره،لازمه که این چیزا رو تجربه کرده باشه!
خیلی این حرفشو قبول دارم،یه دوستی داشتم ک عقد کرد تو نوزده سالگی و قبلش با چن نفر رابطه داشت،رابطه ک میگم نه رابطه ی اونجوریا!همین چت و پیام و اینا فقط!همیشه میگف خوشحالم ک تو اون سن و جوونی،جوونیامو کردم و نذاشتم تو دلم بمونه که حالا ک ازدواج کردم بخاد برام عقده باشه و الان بخام برم دنبالش!
من از این بُعد کاری به قضیه ندارم ک البته پر بیراه هم نیست!من با علیرضا موافقم!من میشینمو نگاه میکنم از همون بچه بازیای دبیرستان گرفته تا همین روابط اینروزا هررر دونه ش برا من درسی بوده و هر کدومش چیزی به من اضافه کرده و عقلم رو کاملتر کرده!
من اگه روزی ازم جلو دوربین مث علیرضا بپرسن عاشق شدی؟میگم اره عاشق شدم!
عاشق شدم عاشق همین ادمی ک الان از هر خطی پیام میده بلاکش میکنم!الان ک نگاش میکنم انتخاب مسخره ای میاد اما من عاشقش شده بودم و هنوزم ازم بپرسی میگم اون عشقم بود چون من کنارش اون حس پروازو تجربه کردم،و با تموم اون بازیهای تموم شدنش هربار مردم،چیزی ک بعد ازون هیچوخت تکرار نشد حتا با ادمایی ک صدها برابر از اون بهترن
از خیلیا خوشم اومد و خیلیا رو پسندیدم و خیلیا رو تحسین کردم و حتا دلم خاست باهاشون در ارتباط باشم و داشتم روابطی رو هم!اما اون احساس همون یبار بود،بعد ازون همه چی ازون صیقل و صاف و سادگی درومد،بعد ازون رفت تو دودوتا چارتا،همون یبار بود ک من به اینکه کی چندبار اول پیام داده فکر نکردم، همون یبار بود که من ترازو نذاشتم برا رابطه!شاید برا همون اون حس خوب رو داشت،و شاید به همون دلیل هم شکست خورد!
اما ازش پشیمون نیستم و احتمالا اگر برگردم به گذشته باز هم میرم سراغش،اون رابطه یه بخشی از منِ امروزی رو ساخت که اگه اتفاق نمیفتاد،ساخته نمیشد!
+چه سه ی طولانی ای شد!!!
۴.بم میگه لپو،راس میگه خب،لپوام.همیشه هم سر اینکه لپتو بیار گاز بگیرم دعواس،من هیچوخ کسی رو گاز نگرفتم حتا بچها رو ک خیلی دلم خاسته تو اون لحظه بخورمشون،چلوندمشون اما گااااز هیچوخ نگرفتم،هیچوخ!دلم نمیاد!نمدونم یجوریه!غیر متمدنانه ست :دی
فقط هم یبار گاز گرفته شدم،پشت دستمو یبار گاز گرفت بی هوا.جای دندوناشم موند.وقتیکه ترم دو لیسانس بودم...
حالا اینم همیشه از گاز گرفتم حرف میزنه،حتا اعتراف میکنه بچها رو لپاشونو گاز میگیره،میشینم نگا میکنم میبینم تقریبا تموم پسرایی ک باهاشون رابطه ای داشتم،به ابراز علاقه از طریق گاز یا بقول خودشون تزریق علاقه،خیلی علاقمند بودن!
چرا واقعا؟چرا؟درک نمیکنم،آیا اپیدمیه بین اقایون؟کسی هس مرد باشه و از طریق گاز ابراز احساسات نکنه؟بیاد منو از تاریکی های ظلمت برهانه!احساس میکنم یه سندروم شده!!!همه گیر!واگیردار!
